προκατοχυρώ

-όω, Μ

οχυρώνω καλά εκ τών προτέρων («τὸ Βυζάντιον προκατοχυρώσας», Νικηφ. Πατρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + κατοχυρῶ «οχυρώνω, εξασφαλίζω»].